Historia Mojej Emigracji

Związek Strzelecki był organizacją o tradycjach sięgających początku XX wieku. Za datę faktycznego powstania ruchu strzeleckiego przyjmuje się rok 1910, kiedy to utworzono we Lwowie Związek Strzelecki, a w Krakowie Towarzystwo Strzeleckie. Około 70% członków Związku Strzeleckiego stanowiła mlodzież wiejska, a do 15% robotnicza. W Związku Strzeleckim pokładano więc nadzieję, że będzie to organizacja, która w znacznym stopniu przyczyni się do lepszego przygotowania mlodzieży wiejskiej do slużby wojskowej. Zalecano, aby każdy strzelec zdobyż umiejętność pisania i czytania. Kursy organizowane przez Związek Strzelecki ukończyło ok. 100 000 osób. Upowszechniano czytelnictwo, czemu przysłużyło się organizowanie bibliotek. Z okazji świąt strzelcy przygotowywali występy orkiestr, chórów, teatrzyków amatorskich, ze stosownie dobranym repertuarem. W małych miasteczkach i wioskach były to, oprócz nabożeństw, glównie akcenty świąteczne. Miały one walor swoistej lekcji historii. W związku silny był kult Józefa Piłsudskiego. Marszałka traktowano jako przykład patrioty, bohatera i wodza. W szeregach związku pogłębiano patriotyzm młodzieży oraz, co bardzo ważne, wspierano jej edukacje. Prawdopodobnie 200-250 tys. osób ukończyło rozmaite kursy organizowane przez Związek Strzelecki. Po drugiej wojnie światowej, Związek Strzelecki został rozwiązany, a ponowna reaktywacja Związku Strzeleckiego nastąpiła w roku 1991. Panni Anna Wiśniewska – była członkiem Związku Strzeleckiego. Urodzona w Kosowie Polewskim, obecie tereny Białorusi. Wysłana na roboty do Niemiec. Po wojnie wyjechała do Kanady.

Przedstawiamy historię Pana "Edzia". Opowiada nam jak odbywało się "kupowanie" wyników w Polskiej Lidze Piłkarskiej, o mafii w trójmieście, manipulacjach "Nikodema S" oraz o handlu kradzionymi samochodami.

Krzysiek – od "zawsze" zafascynowany żeglugą i mundurami. Po wyjeździe do Berlina Zachodniego wyruszył w podróż do Kanady. Posłuchajcie co miał do powiedzenia na temat emigracji.

Grecy w Polsce - Skąd się wzięli? W skutek wojny domowej, toczonej od 1946 do 1949 roku. Z jednej strony barykady stała komunistyczna partyzantka (wspierana przez Jugosławię, wcześniej walcząca z Niemcami), z drugiej – armia prawicowego rządu (wspomaganego przez Brytyjczyków i USA). Wojna była krwawa i okrutna – z obu stron. Ostatecznie armia rządowa zwyciężyła, lewica skapitululowała. Około 150 tys. Greków i Macedończyków poszło na emigrację, z tego około 12,3 tys. trafiło do Polski. Zgrupowano ich właśnie w Zgorzelcu, osiedlali się też w dolnośląskich wsiach i w miastach w innych regionach kraju (byli np. w Krakowie, pracowali tu w nowohuckim kombinacie). Wielu spośród nich zdobyło średnie i wyższe wykształcenie. W 1964 roku powstał pierwszy nieprawicowy rząd utworzony przez działacza liberalnej Unii Centrum, Georgiosa Papandreu. Lęk przed umocnieniem się ruchów centrowych i lewicowych stał się powodem przewrotu "czarnych pułkowników", którzy (dzięki pomocy USA i CIA) doszli do władzy 21 kwietnia 1967 roku i rządzili Grecją przez 7 lat. Czasy junty należą do najczarniejszych kart historii Grecji. Obowiązywał zakaz prowadzenia jakiejkolwiek aktywności politycznej, represjonowano i więziono działaczy o orientacji lewicowej. Cenzura objęła prasę i literaturę. Zakazano nawet wykonywania niektórych gatunków muzyki. Faszystowski reżim upadł w 1974 roku. W wyniku referendum z 1974 roku Grecja przestała być monarchią i stała się republiką. Konstandinos Karamanlis grecki polityk przywrócił obywatelstwo greckie osobom, wcześniej pozbawionym go przez juntę, z przyczyn ideologicznych. Od 1974 stopniowo umożliwiał odwiedziny w Grecji wszystkich wychodźców politycznych z okresu wojny domowej i ich rodzin oraz ostrożną jeszcze repatriację części z nich. Przedstawiamy Zoi. Greczynka urodzona w Polsce. Życie emigranta w Polsce oraz powrót do Grecji nie były łatwymi doświadczeniami. Zoi nie lubi narzekać, więc dużo w jej opowieści jest optymizmu.

W tej części głos oddajemy Marwanowi.